«W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami» (2 List do Koryntian 13:11);
Po to by Bóg zawsze przebywał z nami, warto zwrócić uwagę na słowa Pawła, który uczy nas tego, co należy zachowywać lub nabywać po to, by nie utracić obecności Bożej.
Po pierwsze to radość. To znak akceptowanej łaski, pewności zbawienia i wiecznej nadzieji w niebiosach. Zbawiony człowiek zawsze jest radosny.
Po drugie to naprawienie życia. Paweł używa tu słowa καταρτίζεσθε — doskonalcie się (od czasownika καταρτίζω — odnawiać, naprawiać, reperować, znów doprowadzać do porządku; urządzać, przygotowywać, ekwipować, dopełniać, dokonywać).
Apostoł nie uczy nas tego, że nie będzie grzechu. On uczy nas naprawiać, odnawiać. On nie mówi też: «no, zgrzeszyłeś, cóż teraz zrobisz?». On uczy naprawiać, odnawiać.
Po trzecie to pocieszenie. Tutaj on używa bardzo ciekawego słowa — παρακαλέω — wzywać, przekonywać, pouczać, namawiać, wołać; wytrwale prosić, błagać; pocieszać, dodawać otuchy, dawać nadzieję lub wspierać moralnie w czasie smutku bądź skruchy.
On uczy nas być tymi, kto został powołany do bycia powołaniem Bożym dla ludzi. Jak wynika ze znaczenia tego słowa, chodzi o planowe służenie sobie nawzajem.
Po czwarte on mówi o jednomyślności. Paweł wzawa nas do myślenia jednakowo. Czyż jest to możliwe? Tak, jeśli zajrzymy do oryginału, gdzie Apostoł mówi myśleć o jednym, lecz nie jednakowo. On mówi „τοαυτοφρονειτε” (jedno myślcie). Wstrzącające. Dzisiaj, jak zresztą zawsze, nas wzywają do tego by widzieć rzeczy jednakowo, natomiast Pismo mówi o tym, żebyśmy myśleli o jednym. Żebyśmy myśleli o Chrystusie, Kościele, służeniu…
Po piąte to pokojowe zamiary. I do tego nie tylko pokojowe zamiary, lecz wezwanie do zrealizowanej twórczości pokojowej. Paweł dosłownie pisze: ειρηνεύετε — żyjcie w pokoju.
0 Комментарии